Gramatyka angielska: gerund vs infinitive – kiedy używać?

Rozróżnienie, kiedy używać form zwanych gerund, a kiedy infinitive, to jeden z trudniejszych aspektów języka angielskiego. W tym artykule przybliżymy Wam prawidłowe podejście do tego tematu. Zapraszamy do nauki.

W języku angielskim tworzenie zdań nie jest najczęściej niczym trudnym. Z trudnościami możemy spotkać się w przypadku niektórych bardziej skomplikowanych struktur gramatycznych, lub w przypadku wyborów, które nie są oczywiste. Takim wyborem jest między innymi wybór między formami gerund a infinitive. Jak dobrze wybrać? Kiedy używać gerund, a kiedy infinitive? Dowiecie się tego w tym artykule.

Gerund vs intinitive

Zacznijmy od rozróżnienia – czym jest gerund, a czym infinitive?

Gerund

Gerund jest, najprościej mówiąc, czasownikiem zakończonym na -ing, który działa jak rzeczownik. W odróżnieniu od innych rzeczowników, nazywa on czynność zamiast osoby lub rzeczy. Inne, nieco bardziej akademickie wyjaśnienie tego pojęcia, to rzeczownik odsłowny ze wspomnianą końcówką -ing. Przykładami są następujące słowa:

Infinitive

Infinitive to bezokolicznik, który w języku angielskim przyjmuje trzy formy:

Zajmijmy się teraz rozróżnieniem – kiedy używać czasowników kończących się na -ing, a kiedy różnych form bezokolicznika?

Uwaga! Mnogość przykładów użycia wspomnianych form powoduje, że wymienienie ich wszystkich byłoby niezwykle żmudnym procesem, a Wam nie przyniosłoby efektu, ponieważ zaznajomienie się i zapamiętanie każdego z nich samo w sobie byłoby trudnym wyzwaniem. Przedstawimy Wam zatem ogólne zasady, które pomogą Wam zrozumieć, kiedy należy używać każdej z analizowanych tu form.

Gerund – użycie

• Formy tej użyjemy na początku zdania, kiedy stosujemy ją jako podmiot:
  Walking is healthy. - Chodzenie jest zdrowe.
• Gerund może funkcjonować jako dopełniacz po przyimkach:
  I look forward to meeting her again. - Nie mogę się doczekać, by ją znowu spotkać.
• Może on być również dopełniaczem znajdującym się bezpośrednio po czasowniku:
  Andrew stopped asking me stupid questions. - Andrew przestał zadawać mi głupie pytania.

Uwaga! W podobny sposób możemy również używać formy infinitive – musimy wtedy umiejętnie rozróżnić ich znaczenia:
Andrew stopped to ask me stupid questions. - Andrew zatrzymał się, by zadać mi głupie pytania.

• Warto odnotować, że niektóre czasowniki mogą iść w parze z obiema formami – gerund i infinitive – bez zmiany znaczenia:
  I like to watch movies. - Lubię oglądać filmy.
  I like watching movies. - Lubię oglądać filmy.
• Istnieje liczna grupa czasowników, które łączą się z formą gerund (poniższa lista zawiera często używane czasowniki – nie zawiera wszystkich, których jest dużo więcej.)
  admit
  advise
  appreciate
  avoid
  be used to
  can't help
  complete
  consider
  delay
  deny
  discuss
  dislike
  end up
  enjoy
  escape
  excuse
  feel like
  finish
  forget
  have
  imagine
  keep
  look forward to
  mention
  mind
  miss
  permit
  postpone
  practice
  quit
  recommend
  report
  resist
  resume
  risk
  spend
  stop
  suggest
  tolerate
  understand

Infinitive – użycie

Jak już wspomnieliśmy, bezokolicznik w języku angielskim przybiera trzy formy – see, to see, to have seen (czasownik see został użyty tylko jako przykład).

Bare infinitive (sam bezokolicznik)

• Samego bezokolicznika użyjemy po czasownikach modalnych:
  He can swim. - On umie pływać.
  You must listen to her. - Musisz się jej słuchać.
• Po zwrotach had better, would rather:
  You had better move on. - Lepiej przejdź do następnego punktu.
  I would rather sleep than listen to him. - Wolałbym spać niż słuchać go.
• Po niektórych zwrotach, w których stwierdzamy, do czego ktoś nas doprowadza lub zmusza (zauważmy, iż poprzedzający czasownik może znajdować się zarówno w czasie teraźniejszym, jak i w czasie przeszłym bez wpływu na formę bare infinitive) :
  She makes me feel better. - Ona sprawia, że czuję się lepiej.
  He made me cook the dinner. - On zmusił mnie do ugotowania obiadu.

To-infinitive (bezokolicznik z to)

• Wspomnianej formy użyjemy w przypadku wyrażania celu:
  I travelled to London to do business. - Udałem się do Londynu w celach biznesowych.
• Również w przypadku niektórych przymiotników, po których następuje ten rodzaj bezokolicznika:
  It's impossible to complete this task. - Wykonanie tego zadania jest niemożliwe.
• Użyjemy jej również jako podmiot na początku zdania:
  To start a music band requires a lot of skill. - Założenie zespołu muzycznego wymaga dużych umiejętności.
• Bardzo częstym jej użyciem jest funkcja dopełniacza znajdującego się bezpośrednio po czasowniku:
  Tom never remembers to do his homework. - Tom nigdy nie pamięta o tym, by odrobić lekcje.
• Forma to-infinitive może znajdować się po rzeczowniku/zaimku:
  They told Kate to do the dishes. - Powiedzieli Kate, by pozmywała naczynia.
• Istnieje grupa czasowników, które łączą się z tą formą (ponownie – nie wypisujemy wszystkich, lecz najczęściej występujące; wśród nich znajdują się również takie, które łączą się z formą gerund.)
  agree
  aim
  appear
  ask
  attempt
  be able
  beg
  begin
  care
  cease
  choose
  dare
  decide
  demand
  deserve
  expect
  fail
  forget
  get
  happen
  have
  hesitate
  hope
  hurry
  learn
  leave
  like
  love
  manage
  mean
  offer
  ought
  plan
  prefer
  prepare
  promise
  refuse
  regret
  remember
  say
  seem
  shoot
  start
  stop
  swear
  try
  use
  wait
  want
  wish

Perfect infinitive (forma przeszła – to have seen)

Użycie formy przeszłej bezokolicznika sprowadza się do odnoszenia się do przeszłości – łączy się ona z czasownikami modalnymi oraz niektórymi konstrukcjami gramatycznymi:

Czy wiesz kiedy używać zwrotów sorry, excuse me i pardon me? Zapraszamy do zapoznania się z artykułem, dzięki któremu wszystko stanie się jasne.