Tworzenie trybu rozkazującego w języku angielskim – imperative – jest bardzo proste. W tym artykule dowiecie się, czym jest tryb rozkazujący w języku angielskim i jak poprawnie go tworzyć. Zapraszamy do lektury.
Tryb rozkazujący w języku angielskim, który nazywamy mianem imperative, jest bardzo łatwy do utworzenia. Zanim jednak przejdziemy do jego konstrukcji, warto zaznaczyć, że jest on mniej uprzejmy niż jego odpowiednik w języku polskim. Jeżeli chcemy komuś nakazać coś zrobić, w języku angielskim znacznie częściej używa się sugerowania, lub konstrukcji pośrednich. Zapoznajmy się zatem z trybem rozkazującym języka angielskiego.
Jak już wspomnieliśmy we wstępie, tryb rozkazujący w języku angielskim tworzy się w bardzo łatwy sposób. Oto przykładowe zdania rozkazujące:
Jak widzicie, polecenia, które tworzy się w tym trybie, są bardzo krótkie i proste pod względem konstrukcji. Nie zawierają one podmiotu – zwracamy się do pewnej osoby z poleceniem, więc nie ma potrzeby umieszczania osoby, do której mówimy. Oto, jak prezentuje się konstrukcja trybu rozkazującego w języku angielskim:
Czasownik w podstawowej formie +
reszta zdania +
! (wykrzyknik nie jest obowiązkowy)
Sit down and start reading. -
Usiądźcie i zacznijcie czytać.
Tworzenie zakazów i poleceń zawierających przeczenia jest równie proste, jak tworzenie standardowych poleceń. Zmiana, jaka w takiej konstrukcji zachodzi, to wstawienie na początku zakazu wyrażenia do not (don't):
Do not (don't) +
czasownik w podstawowej formie +
reszta zdania +
! (wykrzyknik nie jest obowiązkowy)
Don't ever tell him about it. -
Nigdy mu o tym nie mów
Watch out! Don't throw the tennis ball near the glasses! -
Uważaj! Nie rzucaj piłką tenisową w pobliżu szklanek!
Jak widzicie, tryb rozkazujący – imperative – nie jest niczym trudnym do opanowania. Czy wiemy, jak relacjonować czyjeś wypowiedzi w języku angielskim? Zapraszamy do lektury artykułu, dzięki któremu dowiemy się, jak to robić.
